Interview met kleinzoon Mahatma Gandhi in Den Haag
Door: Aashna Sewpersad (foto Mjon Schriemer, tijdens bezoek Cadzand)
Geïnspireerd door de levenswijze van zijn grootvader Mahatma Gandhi, zet ook de inmiddels 75 jaar oude Arun Gandhi zich al jaren in voor een geweldloze samenleving. Op vrijdag 22 mei bezocht de kleinzoon van Mahatma Gandhi de internationale stad van vrede en recht; Den Haag.
In een exclusief interview met FernandoTV sprak Arun Gandhi onder andere over zijn herinneringen aan zijn opa en zijn ontmoeting met de medeplichtige van de moord op Mahatma Gandhi.
Hoe was het om in Zuid-Afrika op te groeien?De tijd dat ik daar ben opgegroeid was niet bepaald leuk. Iedereen leek elkaar te haten. Toen ik 10 was werd ik door blanken in elkaar geslagen en ik ben ook door zwarten in elkaar geslagen. Het waren verschrikkelijke ervaringen.
Ik had veel woede in me en ik wilde wraak nemen. Dat is wanneer mijn ouders mij naar India brachten en ik de kans kreeg om met mijn opa te zijn van wie ik hele waardevolle lessen heb geleerd. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik een ander persoon ben worden.
Herinnert u zich de momenten met uw grootvader, Mahatma Gandhi?Jazeker. Deze momenten zal ik nooit vergeten, ze zitten voorgoed in mijn geheugen gegrift. Er zijn drie essentiële lessen geweest die ik van mijn opa heb meegekregen.
De eerste ging over woede en hoe ik daar op een positieve en constructieve manier mee moest omgaan. De tweede ging over het begrijpen van geweldloosheid. Wanneer we het over geweldloosheid hebben, bedoelen we het meestal in de context van oorlog of fysiek geweld. Mijn opa heeft me geleerd dat we veel passief geweld plegen dat we niet erkennen als geweld zijnde, en dit wakkert juist het fysieke geweld aan.
De derde les ging over het opbouwen van relaties en dat de relaties in deze materialistische wereld altijd draaien om eigenbelang. We denken altijd: Wat haal ik hieruit? En: Als het mij niets oplevert, waarom zou ik dan moeite doen?
Ik vind dat de lessen over woede, en het intelligente en constructieve gebruik ervan, moeten worden geleerd aan kinderen op de basisschool tot aan studenten op universiteiten. Het zou een verplicht vak moeten worden, omdat woede 87% van het geweld op de wereld genereert.
Uw grootvader werd in 1948 vermoord, dat moest vast een moment zijn waar al uw woede naar boven kwam.Dat was een cruciaal moment. Het gebeurde vlak nadat ik zoveel tijd met hem had doorgebracht. Het was een situatie waarin ik veel woede en frustratie voelde en dit uitte ik ook naar mijn ouders toe. Zij herinnerden mij aan de lessen die ik van mijn grootvader had geleerd.
Ik zei tegen mijn ouders: Ik wens dat ik erbij kon zijn zodat ik de persoon die dit had gedaan de wereld uit kon helpen. Mijn ouders zeiden dat mijn grootvader dit zou afkeuren. Hij zou trots op me zijn als ik deze persoon zou kunnen vergeven en mijn leven zou wijden aan het creëren van een wereld zonder zulke gewelddadigheden.
Heeft u een plek in uw hart gevonden om de persoon die uw grootvader heeft vermoord te vergeven?Ja, het was niet makkelijk, maar ik heb hem vergeven. Een aantal jaren later, toen een medeplichtige van de moord werd vrijgelaten wilde ik hem zelfs ontmoeten.
Hoe verliep dat?Het was erg moeilijk in begin, ik was ervan overtuigd dat ik hem zou vermoorden. Toen ik daar kwam werd ik warm ontvangen en dat waardeerde ik waardoor ik met hem wilde praten.
Heeft hij een reden gegeven voor de aanslag?Nou dat is het punt waar het gesprek stroef begon te lopen. Ik probeerde de redenen te achterhalen, maar die kreeg ik niet. Hij sprak de daad van zijn broer eerder goed.
Heeft dit woede bij u opgewekt?Nee ik voelde geen woede, tegen die tijd was ik daar overheen gestapt.
Ik zei: Ik ben gekomen om de moordaanslag te proberen te begrijpen, maar ik krijg geen antwoorden dus het wordt tijd om te gaan en ik hoef je niet meer te zien. Het is een last dat je zelf zult moeten dragen en je zult ermee sterven. Ik ben een vrij man en ik ga verder met mijn eigen leven.Voelde u altijd de druk om de voetsporen van uw grootvader te volgen?
Ja en die druk was erg intens, zeker toen ik opgroeide hadden mensen allerlei verwachtingen van mij en ik vond deze verwachtingen erg onredelijk. Soms zei ik tegen mijn moeder uit frustratie dat het teveel werd en dat ik het niet aankon.
Mijn moeder zei toen een keer: Het is jouw beslissing, als je het als een last ziet, dan gaat dat alleen maar zwaarder en zwaarder worden naarmate je ouder wordt. Als je het als een lichtpunt ziet dat het pad dat voor je ligt verlicht, dat wordt het veel makkelijker.
Sindsdien heb ik mijn gedachtengang aangepast.
Mahatma Gandhi zette zich altijd in voor gelijke rechten van de mens, vooral als het ging om het kastenstelsel in India. Hoe is de situatie nu?
Het is net zo slecht. De rechten van de mensen zijn toegekend, maar hun waardigheid niet en dat is het probleem dat ik heb met alle organisaties die zich inzetten voor de rechten van de mens. Ze maken zich alleen druk om de rechten van individuen, maar hoe zit het dan met de waardigheid?
Rechten kunnen je door de overheid worden gegarandeerd, maar waardigheid krijg je van de mensen om je heen. Geen enkele overheid kan ervoor zorgen dat ik jou of iemand anders met waardigheid behandel als ik dat niet wil. Het moet voortkomen uit begrip, bewustheid en educatie. We moeten realiseren dat we allemaal mensen zijn, welke kleur of afkomst je ook hebt.
De verschillen tussen individuen zijn echt minimaal, slechts 7 procent. Jij en ik zijn 93 procent hetzelfde en verschillen slechts 7 procent, waarom focussen mensen zich dan zo op die 7 procent in plaats van de 93 procent?
Waarom bent u speciaal naar Nederland gekomen?Ik ben een vredestichter en ik wil vrede in de wereld creëren. Ik wil alle lessen die ik ben geleerd met iedereen delen. Ik vestig al mijn hoop op de jongere generatie, want zij zijn de leiders van morgen. De jongere generatie in de Verenigde Staten bijvoorbeeld liet met de verkiezingen zien dat zij veel kracht kunnen uitoefenen. Zij toonden dit toen zij zich interesseerden voor politiek en wilden dat Barack Obama als president werd gekozen. De jongeren moeten begrijpen dat de wereld moet veranderen.
India kan een grootmacht worden, wat zou dit voor het land betekenen?Helaas gaat het altijd op een bepaalde manier. Amerika groeide uit tot een grootmacht en ze werden erg arrogant. Nu is ze het zwijgen opgelegd doordat deze arrogantie ze in een moeilijke situatie heeft gebracht. Niemand kan in arrogantie leven. Ik hoop dat India dit anders zal doen, maar momenteel vertonen ze tekenen van arrogantie dat meegroeit met de economische voorspoed. Ik hoop dat ze realiseren dat deze economische macht niet lang meegaat. Zo is het er vandaag en kan het morgen weg zijn. Hun relaties met de wereld is veel belangrijker dan het zijn van een militaire of economische grootmacht.
Er zijn wereldwijd ontzettend veel monumenten van Mahatma Gandhi, in New York, Moskou, Den Haag etc. Hoe voelt het om te weten dat er zoveel monumenten van uw grootvader zijn geplaatst?
Ik ben er aan de ene kant blij om, maar aan de andere kant maakt het me ook droevig. Ik denk niet dat het leven van mijn grootvader om het verkrijgen van monumenten ging, het ging om het leren van zijn filosofie en het uitvoeren ervan. Ik denk niet dat hij had verwacht dat er in elk land een beeld van hem zou staan. De eer is groot, maar de eer zou nog groter zijn als zijn filosofie werd nageleefd en uitgedragen.
Het tragische van de mens is dat we bijzondere mensen als Mahatma Gandi eren in plaats van volgen. We zeggen dan dat zij heilig of buitengewoon zijn, omdat ze zulke bijzondere dingen hebben gedaan en wij kunnen dat niet. Op zo een manier ontlopen we eigenlijk verantwoordelijkheden, dus we kiezen er liever voor om te eren in plaats van navolgen. We moeten ze juist volgen omdat ze een belangrijke boodschap voor de mensheid hebben.
Jezus, Mohammed, Boeddha, ze willen niet dat we hun vereren, ze willen dat we hun volgen. Naar de tempel, kerk of moskee gaan is nutteloos als we het gebed niet naleven. Het moet een deel van ons leven worden, dan zullen de dood en levens van deze personen iets waard zijn.
Wat kunt u mij in het Hindi leren?Namaste. Dit is een groet. De betekenis ervan is dat ik buig voor de goddelijke geest in jou.
